De crocusmia is zo nadrukkelijk aanwezig dat de plant op honderd meter afstand te zien is. Het lijkt wel of alle bloemaren dezelfde kant op staan; namelijk met de wind mee. Wist je dat er ook een crocuscanna bestaat? Dat is een canna gekruist met de crocusmia. (maar niet heus) Deze zie je op het 2e plaatje.
Ook lekker fel oranje is de trompetklimmer. De Franse wesp is er verzot op en nestelt zich vlak in de buurt van deze klimplant.
De Kokardebloem kleurt er mooi bij. Van de verassingsdahlia’s komt er een oranjerode uit. Het zou uit een van de grote knollen moeten komen, maar het is dan weer niet de lengte of volheid die je daarvan zou verwachten. Bij de moestuin zit de Japanse wijnbes vol vruchten, evenals de rode bessen.
En op die kleuren door te gaan, heb van de eenjarigen ook eens gekozen voor een Acalypha hispida. Ook wel kattestaart genoemd. Hij schijnt familie te zijn van de Wolfsmelk en word ook wel als kamerplant gehouden.
Van de hortensia’s komt de hydr. Marophylla papillon beautensia langzaam in bloei. Hij verkleurt prachtig van lichtgroen naar paars en is dubbelgevuld. Een van onze mooiste hortensia’s
De witte Veronica Spicata moet volgend jaar wedijveren met de spiegelei bloem (daar krijg ik nog stekken van) en de ruim uitgezette kaardebollen die vol in het blad staan. Er staan enkele plantjes Siertabak (Nicotina Silvestra) die s avonds heerlijk geuren. Ze kunnen heel hoog worden, maar die bij ons zijn niet groter dan 80 cm.
De 3 nieuwe clematissen tegen het tufstenen muurtje bloeien allemaal. Nog niet heel rijkelijk. Ze zijn qua kleur aan elkaar gewaagd, allemaal paars/blauw. Ik had meer op blauw gehoopt maar dan merk je toch dat kleuren op een plaatje anders zijn dan in het echt. Het zijn Blue Boy, Super Nova en Emilia Plater.
De Dierama ofwel Engelenhaar hangt fraai vanuit een graspol via aren van de vijverrand over het water. Vanuit zaad zijn ze gemakkelijk op te kweken en soms ook een jaar later verschijnen ze in weggezette kweekplaten. Ze doen er wel een aantal jaren over voordat ze in bloei geraken.
Kitaibella vitifolia ofwel de Russische hibiscus bloeit met een aantal witte bloemen. De verschillende zonnehoeden vormen ook weer een mooie knop die in elk stadium prachtig zijn
Het zachte blauw van de Trachelium, een eenjarige matcht goed met het zachte geel van de vrouwenmantel. Het plantje heeft zich voor het 3e jaar uitgezaaid, zonder echt opdringerig te zijn.
De vogeltjes zijn volgens mij Putters. Ze gaan bijna op in de stengels en bloemen van de Beemdkroon. Ze zoeken daar vast zaden die al volop te verkrijgen zijn. Met hun rood hoofdje gaan ze bijna op in de rode knoppen.
Oma’s oorbellen (Leycesteria formosa) zijn inmiddels vervangen voor nieuwe oorbellen. Ik hou ze meestal niet langer dan 3 jaren. Het schijnt dat je ze ook vanuit zaad op kunt kweken. Daar heb ik echter geen ervaring mee. Eens kijken of dat gaat lukken.
Tot slot nog de bloemen van een sedumachtige. Deze is vorstgevoelig, gaat swinters naar binnen en zet ik altijd in het voorjaar weer in mijn rotstuintje. Dat gaat al jaren goed zo en telkens krijgt hij er kleintjes bij.
