Afgelopen week ben ik op zoek gegaan naar een klein stukje Kerst in de tuin, geen kerststukje hoor, want die hebben al we binnen staan, nee, voor in dit log, maar ja helaas weer geen witte Kerst dit jaar, wel veel regen bij 8 graden. Niks mis mee hoor, want Kerstgevoelens en -gedachten zitten bij mij van binnen. Voor het blote kerstoog dan maar op pad en eigenlijk had ik begin november al iets op het oog, wat op dat moment nog maar als een paar piepkleine sneeuwwitte sprietjes uit het dorre blad omhoog prikte. Toen ik na enige puzzelen uitkwam op de juiste naam, dacht ik gelijk aan de kerstman met zijn rendierslee, een voorbode op zijn komst (hoop ik dan maar) in kerstnacht. De foto is van een Geweizwam (Xylaria hypoxylon) hier in de knollentuin een centimeter of vijf breed en ruim drie hoog.
Een tweede associatie met Kerst - voor mij tenminste naast het sneeuwwit - is rood en fris groen, dit jaar geen Taxus of Hulst op de prent met al hunbessen die we in de tuin hebben staan of Skimmia. Nee, op de laatste foto’s het groen en rood van kerstrozen: Stinkend Nieskruid en Helleborus Atrorubens. De laatste ziet eruit als het schaamrood op mijn gezicht toen ik mijn goeie broek met donkere knieën bekeek.
Gezellige feestdagen gewenst aan iedereen.
