…of gefopt
De afgelopen week werd ik geteisterd (en nog) door een pijnlijk SI-gewricht links. Niet de eerste keer, maar heel belemmerend en uiterst pijnlijk. Toch is bewegen voor mij altijd het best, dus alles ‘gewoon’ met mate gedaan en tijd gemaakt voor plannen en verspenen, nou ja per vijf (of zo) zaailingen opgepot. En geen grote plantendelingen gedaan met twee grepen met de konten tegen elkaar. Me ooit vergrepen aan een te grote twintigjaar oude ‘knol’ van een Hosta sieboldiana ‘Elegans’ en daar een hoop van geleerd. Wat ik tot op heden opgenomen heb en gedeeld en opgepot ziet er fris en monter uit. Voor het overzichtelijke werk gebruik ik nu een oud broodmes en ja, voor sommige planten ben ik al wat laat, maar dan knip ik de koppen eruit en accepteer dat de bloei wat later valt. Voorlopig kan ik de gedeelde planten nog niet allemaal kwijt en vandaar dat ik ze even in een pot met goede grond zet en uit de zon. Kortom, met een zere rug, valt er nog genoeg te doen.
Bij de foto’s: Smilacina racemosa (valse Salomonszegel, ‘de Hessenhof’ verkoopt er nu één waar bruinrode bessen aan zitten). Die van mij is een oudje en g(h)eeft jaarlijks een bes. De pol werd stiekem overgroeid met een Dryopteris varentjes en van die opdringende arums. De laatste gooi ik weg, de varens krijgen een ander plekje en de Smilacina wacht in potten op een verhuizing.
De tot in oktober bloeiende geranium 'Anne Thomson' die voor meer dan een halve meter over het gras kwam, heb ik opgenomen een gedeeld. Een deel gelijk terug gezet in de tuin (het beste). De rest tijdelijk in potten en het “afval” ook opgepot: kijken wat ervan terechtkomt. Hoop dit weekend/maandag nog te doen de Aster ‘Herbstgruss von Bresserhof’ en een mij onbekende Phlox.
Op een definitef plekje wachten nog stekken van de Geranium 'Johnson Blue', gezaaide 'Eenbes' (Paris quadrifolia? en Iris foetidissima.
Foto’s genoeg, maar de eerste sprong eruit waarbij ik dacht, waar heb ik die gemaakt? Wat een laat waterig zonnetje al niet kan doen. De oplossing zie je in de laatste foto.
dag Paul,
Je hebt heel wat werk verzet, ja en dan gaat het op een gegeven moment mis! Ik herken die problemen , maar het bloed kruipt enz. enz. Je kunt het jezelf wat makkelijker maken misschien. Wat een werk om alle gedeelde planten weer in potjes te doen.
Ik wens je veel tuinplezier en het beste met je rug.
groetjes Antje
Dag Antje,
Gewoon iedere dag iets doen, maar niet te veel, want dat is juist de valkuil als het lekker weer is. Ik pot ze alleen op als ik nog niet precies waar en wanneer ik ze kan uitplanten. Het zware werk laat ik rusten voor nu. Fijne week verder.
Hé Paul,
Inderdaad wat (zon)licht al niet kan doen, dacht verhuist, waterkant. Heel vervelend wanneer de geest wel wil maar het lijf effe niet! Toch bulten werk verzet, al deed je het koeterdekoet, uitspitten en delen een makkie, maar dan zo natuurlijk mogelijk planten en wat over blijft VERWIJDEREN da’s een dingetje. Hier wachten soortgelijke klussen, gisteren eerst maar begonnen met onderzoek naar uiterlijk van ondergrondse delen van kievietsbloem, vogeltje op de kruk en anemoon, uitkomst: er zijn duidelijke verschillen!!!!!
Hoi Veris,
Een t of een d scheelt een heel stuk, maar met die foto waande ik me even heel ergens anders.
Binnen nu en twee weken verspeen ik jouw Cosmea’s. Ze groeien prima en groeten krijg je ook van ze. De duizendschonen heb ik per 10 opgepot. Die arums gooi ik nu echt weg. Ik heb er minder van dan Daslook en Corydalis, maar ja, die verdwijnen als het iets te warm is vanzelf. Voor zover ik weet zijn de witte knolletjes van de kievietsbloem, iets gevoeliger voor uitdrogen dan die gele van Corydalis. Ik weet niet of de laatste dieper zitten dan van de kievietsbloem, maar van zo’n frêle plantje als de Corydalis zit zo’n knolletje toch niets voor niets een eind in de grond: koelte en vocht. Fijne week.
