Reactie
Veris-lente

… en een merelei.
Op de dag dat ik deze foto maakte van de Stermaagdenpalm was ik ook getuige van toch wel tragisch vogelleed. De vogelaar in mij - met niet alleen een warm hart voor eenden en uilen - wilde dit vastleggen en verwoorden in een log; dat het niet ongemerkt voorbij zou gaan. Het log heeft even geduurd, want ik was de naam Amsonia echt helemaal kwijt. Eenmaal aangereikt door een plantenvriend kwam ciliata bovendrijven: de Stermaagdenpalm, een prachtplant met bijzonder blauwe bloemen die het midden houden tussen Meconopsis betonicifolia (foto van internet) en het prachtige Tiffany blauw van deze art nouveaux inktpot, voor wat dat waard is. Die kleur is treffend net evenals die van een merelei, een verstilde herinnering aan een vogel die waarschijnlijk doodgevlogen is tegen een van de ruitjes op het zuiden, moeder en jong in aanleg die het niet gered hebben
De sprong van merelei naar Lorelei is zo gemaakt en met dit linkje snel bezongen. Tim Buckley - Song to the Siren, over een sirene die met haar betoverende stem wonderschone melodieën zong, die iedereen die ze hoorde, beheksten en de dood tegemoet haalde. Buckley zingt op een gegeven moment:
Well I'm as puzzled as the newborn child
I'm as riddled as the tide
Should I stand amid the breakers?
Or should I lie with death, my bride?
Maar voor wie liever dichter bij huis een gedicht over blauw leest, volgen hier wat mooie regels
Blauw van Gil vander Heyden
De dag gaat door de knieën,
wordt blauw
wordt donkerblauw.
In het bed naast het mijne
mijn broertje.
Zijn mond nog open
op het laatste verhaal.
Hij slaapt meteen.
Ik ruim in mijn hoofd
de meubels van
de kamer op.
Weg kast weg stoel weg alles.
Ruim baan ik kom eraan
om middenin het blauwste blauw
van de mooiste droom te staan.