Trots zijn op bomen als erfgoed; dat gevoel zouden wij als Nederlanders veel meer moeten koesteren
Zoals u in een aantal van mijn laatste columns hebt kunnen lezen, ben ik diep onder de indruk van het groenbeleid in Singapore. Hoe mooi zou het zijn als politieke partijen in ons land er een voorbeeld aan zouden nemen. Naast de inspanning om de biodiversiteit in hun stadstaat te verhogen is het geweldig te zien, dat Singaporezen trots zijn op hun erfgoedbomen. Deze oude, inheemse bomen, die er jaren voor nodig hebben gehad om tot volle wasdom te komen, helpen de bewoners, naar zij zeggen, om geworteld te blijven op de plek, die zij thuis noemen. Vanwege de groei van de stad vinden zij het daarom belangrijk om dit natuurlijk erfgoed te bewaren en te bewaken. Een aantal van deze erfgoedbomen is te vinden in Fort Canning Park. Dit park, gelegen op een heuvel in het centrum, is door het door de Engelsen in 1860 gebouwde Fort, een van de meest historische monumenten van de stad. Naast de overblijfsels van het fort en een archeologische vindplaats is het park bijzonder om zijn flora en fauna. Er groeien talloze ficussoorten, zoals Ficus microcarpa en Ficus auriculata, die wij als kamerplanten kennen en Ceiba pentandra, de Java kapokboom met katoenachtige zaadvezels. Bijzonder is ook de onderbeplanting, zoals in de Specerijentuin, die een replica is van de originele tuin van de Engelse gouverneur Sir Stamford Raffles, die in 1822 op Government Hill, zoals Fort Canning toen heette, het officiële gouvernementshuis bouwde. In die tijd waren specerijen zo kostbaar als goud. Daarom groeien hier vooral nootmuskaat, kruidnagel en andere economisch belangrijke gewassen.
Anneke
T twitter.com/blikopdetuin; F facebook.com/GroeiBloeiWestland.
Vragen kunt u stellen via: info@westland.groei.nl; activiteiten van Groei en Bloei Westland vindt u op: westland.groei.nl.
