Er is veel belangrijks gebeurd in mijn leven de laatste 12 dagen. Dat neemt me erg in beslag en dat zal voorlopig wel zo blijven. Dat heeft niets met de tuin te maken.
En ja..........., het is vreselijk droog. Dat weten we ook allemaal. Daar schrijven we dus maar niet over.
Daarom houd ik het dit keer bij mijn minituintje. Dat valt gemakkelijk vochtig te houden.
Ik heb het 'perceeltje' danig onderhanden genomen. Bijna alle grond eruit gehaald en er nieuwe potgrond ingedaan. De buxusboom had een enorm wortelstelsel, een hele mat van wortels gevormd. Logisch dat er voor andere planten niet veel te halen viel uit de grond.
Het ontwerpje van het tuintje is hetzelfde gebleven, er zijn enkele planten verzet. Ik probeer het weer eens met het stekelnootje. Nu achterin . Vroeger heb ik herhaalde malen gewild dat het plantje om het boogje zou gaar groeien, maar dat heeft het elke keer geweigerd. Ook nu, na een paar weken, vraag ik me af of dit gaat lukken.
De raoulia doet het goed op één plek, op een andere plek niet. Het minitijmplantje heeft het moeilijk.
Daarentegen is ineens een heel klein varenachtig plantje gaan groeien. Ooit heb ik dat met vuilniszakken vol uit de tuin gewied. Een schattig kruipplantje. Tuinvriendinnen haalden graag stekjes, maar die gingen altijd dood. En ik maar wieden.
Op een tuinenreis hoorde ik dat het plantje gebruikt wordt in plaats van gras om gazons te maken. Maar dat het kwetsbaar was en kostbaar. Als ik dat geweten had, toen ik me afvroeg hoe ik dit kwelgeestje uit de tuin van de buren moest houden. Nu staat er niets meer in mijn tuin. Het groeide tussen flagstones.
De tuin was toedertijd net opgehoogd en kennelijk zat er in die grond iets waarop dat plantje gedijde.
In mijn minituintje ziet het eruit als een varentje. Geveerde blaadjes van een halve centimer. Moeilijk te fotograferen.
Verder: de twee tomatenplanten doen het fantastisch. Ik heb er al een paar kilo afgehaald.
