Het "tulpenfeest" is nu in volle gang.
Dit jaar is er iets raars aan de hand: in een kwartcirkel bij de schuur verscheen alleen blad zonder bloem. Nu gebeurt dat wel bij tulpenbollen van het jaar ervoor, maar bij afgelopen winter geplante bollen is het verschijnsel mij onbekend. Zitten er aaltjes in de grond? Het was een kattenpaadje, zou het door kattenpies kunnen komen? Vreemd hoor.
Daar komt bij dat mijn kat het heerlijk vind om in elke bloemsteel even haar tandjes te zetten, zo van: "het knapt zo heerlijk weg!", waardoor ik nu al tien korte tulpjes op vaas heb staan. Hierdoor is mijn tulpenborder, waar ik zo'n 120 bollen had geplant, flink uitgedund.
Dus lang leve digitale foto's die op de pc zo mooi uit te snijden zijn, waardoor ik toch wat leuke plaatjes heb kunnen maken.
Vorig jaar had ik een artikel gelezen van Sarah Raven dat zij Erysium (muurbloem) zo mooi vond bloeien tegelijkertijd met tulpen. Er stonden inderdaad prachtig gekleurde Erysiums ('Constant Cheer' zo mooi!) op de foto, die ik in Nederland niet heb kunnen vinden. Het gekozen mengsel heb ik keurig op tijd gezaaid en toen de vorst uit de grond was, geplant. Maar niks dat bloeit hoor! Op zijn best staan er een paar in knop. De Erysium op de foto komt uit het tuincentrum, waarvan ik hoop dat hij zaad gaat zetten.
Dit jaar heb ik de volgende tulpen staan: dubbel: Orange Princess, Toronto Double, Blue Diamond; leliebloemig: Jacqueline van der Kloet (is van vorig jaar teruggekomen!), Dolls Minuet; en enkelbloemig: Jan reus en Prinses Irene.
Er tussen staat Camassia leichtlinii dat al voor het derde jaar terug blijft komen in mijn vochtige grond en Myosotis, het eenjarige vergeet-mij-nietje, dat zich ook lekker uitzaait.
