Na lezing van het juli-nummer van Groei & Bloei wilde ik heel graag de Tuin van Ton ter Linden in Friesland zien. Gelukkig wilde Genia van onze Tuinclub mij wel mee hebben, waarbij ze ook nog had voorgesteld om naar een kweker te gaan. Helemaal goed natuurlijk! En zo kwam het dat we zaterdag eerst richting Flevopolder gingen om Hemerocallis-kwekerij Joosten te gaan bezoeken.
Hemerocallis-kwekerij JoostenHet rare was dat het flink regende terwijl we in de auto zaten, dat de regen stopte toen we aankwamen bij de kwekerij, en de zon losbarstte op het moment dat we de tuin inliepen. Op de foto van de daglelie zie je de waterdruppels nog liggen. Toen we de tuin inliepen, waren we eerst even sprakeloos! Mijn mond viel echt open van verbazing, zo veel intense kleuren heb ik nog nooit bij elkaar gezien! Zo moet de hemel er uit zien, was mijn eerste gedachte. Wat het ook zo mooi maakt, is dat de daglelies tussen allerlei andere vaste planten en heesters staan, waardoor je heel veel voorbeelden ziet van mooie combinaties. Ik had van te voren een 'verlanglijstje' gemaakt, maar totaal van mijn voeten geblazen door zo veel pracht, ben ik toch gewoon ouderwets op het oog gaan kopen... Maar als ik achteraf ergens spijt van heb, dan is het omdat ik niet nog een rode heb meegenomen.Tuin Ton ter Linden & Gert TabakDaarna weer in de auto door naar Friesland, naar de Tuin van tuinkunstenaar Ton ter Linden en de andere (foto)kunstenaar Gert Tabak wil ik niet ongenoemd laten. En de geschiedenis herhaalde zich: in de auto regen, eenmaal in de tuin: zon. Het was zelfs zo sterk dat mensen die een kwartier later waren gekomen helemaal geen regen hadden gehad. We werden verwelkomd door de heren zelf: Gert stond aan de afwas en schonk de koffie en Ton werd onmiddellijk aangesproken toen hij binnenkwam. Dit is, na alle bombarie van kwekerij Joosten, een heel andere tuin. Ondanks de 'Zonneborder', een intens oranje-gele border en ''t Zwarte Hoekje', een purperkleurige border, een veel verfijnder tuin. Deze tuin nodigt uit om op een bankje te gaan zitten en uit te kijken over de vijver, de mooie plantenmix aan de overkant en weer verder de weilanden in. Om dan toch weer even op te staan om die ene plant, of die ene border nog eens van dichtbij te zien. In zo'n tuin zou ik wel elke week een paar uurtjes door willen brengen. Wetende dat dat niet kon, deed het een beetje pijn om weg te gaan. Maar dankzij Genia, wél met een door zowel Ton als Gert getekend boek 'Tuinieren á la Ton'. Zo heb ik toch nog een stukje bij me kunnen houden.En na al deze voeding kan ik er niet meer omheen: ik ben een PLANTENGEK, ik ga weer aan het werk als beplantingsadviseur!
