Na een natte midzomer en een tropische september is het bizar dat planten dit weer kunnen overleven. We zoeken zelf wel de koelte op, maar een plant moet het ermee doen.
Het is dan ook niet raar dat er plagen komen van ongedierten of ziektes. En het is bizar dat de natuur herstelt. Of niet… Een pruimenboom heeft overvloedig veel pruimen gegeven is staat nu volledig in de rui. Is dit zelfbescherming van de boom? Mogelijk is er ook sprake van Te veel zon en Te veel geknaag van engerlingen aan de wortels. De tijd (lees het voorjaar) zal het leren hoe hij tevoorschijn komt. Opvallend is dat ik veel fruitbomen zie die het blad vroegtijdig laten vallen.
Nu de buxus opgeruimd is, lijkt de Euonimus aan de beurt te zijn voor de buxusrups. Aanbevolen als mogelijke buxuxvervanger, doe het niet!
Een gedeelte van het gazon is opnieuw ingezaaid vanwege engerlingenvraat. Bij de buurvrouw is het complete gazon en voortuin van zon 500 mtr weg. Die gaan we volgende week frezen, voor het resterende onkruid - en laten het dan een halfjaar liggen. De veronderstelling is dat de beestjes niets meer te eten krijgen en vanzelf dood gaan.
Een aantal hydrangea’s op stam en de Wims Red, zullen nooit meer rood worden. Het is eigenlijk ideaal nat zomerweer geweest voor deze planten, maar engerlingen zijn er verzot op. Evenals op de siergrassen, salvia’s, gaura’s, esconallia, spiegeleibloem, japans bloedgras, afijn….In de pot heeft het muizenstaartje het overleefd.
En zo mis ik ook, zoals Paul in zijn log schrijft, de bloemenwolkjes. Groepen bloemen zijn meer eenlingen geworden, survivals voor beestjes en weersomstandigheden. Een zwervende 3 urenbloem, een individuele braziliaanse knoopsgatbloem. De siererwten, ondanks regelmatig plukken en voeding geven, onder de meeldauw. Zelfs onder de Gunnera met zijn vlezige wortels zaten engerlingen.
Gelukkig komt de liriopsis weer op en de herfstasters, bloeien de zinnia’s zich van rond- naar bolvorm. De duizendknoop staat nog rechtop. En hebben we veel bloei van de Wisteria's gehad. Zelfs nu zitten er nog bloemen in. Een verlate agaphantus komt te voorschijn.
De Euconimus krijgt mooie bessen en een aantal heb ik in de volle grond geplant. Eens kijken of ze de winter overleven. Oma’s oorbellen bloeit ook lekker lang door en de Kaardebollen zijn mogelijk al rijp genoeg om zaad te kunnen verzamelen. Zo langzamerhand worden er weer plannen gemaakt voor volgend jaar. En probeer te anticperen op de extremen.
