Onze tuin, Eindelooshaof, is enigszins schuin t.o.v. ons huis gesitueerd. Zo lijkt het alsof een grote markante boom die de buren toebehoort het einde van onze tuin markeert. Het betreft een zwarte populier die zomer en winter een imposante blikvanger is. De tuin is 145 meter diep, maar omdat er naar het einde toe een verval is van wel 5 meter is die populier vanaf de achterkant van het huis goed te zien.
Bij mistig weer is het alsof een geheimzinnige reus vanuit de verte verschijnt.
Twee jaar geleden ontdekte ik voor het eerst grote elfenbanken verspreid over de stam tot hoog in de boom.
Op dit moment zijn alle bomen en struiken zwaar bebladerd, alleen de zwarte populier staat kaal te wezen.
Steeds vaker denk ik aan het lied dat de Duitse zangeres Alexandra in 1968 zong: Mein Freund der Baum ist tot.
