Reactie
Antje Bömer

…een gedicht
De afgelopen weken waren zomers en druk. Gistermorgen keerde de rust terug in de knollentuin met wat extra fraai septemberweer. Herfst ligt zeker op de loer, volop, want de kastanjes in de straat hebben alleen nog maar bruin blad, de lindes kleuren diep geel en geven bergen blad op het pad van de voortuin. De kornoeljes hebben verbrande bladranden. De stoepen hobbelen van de eikels en de eerste beukennootjes, zeker nu de houtduiven weer de beuken invliegen op zoek naar hun herfsthap. De walnotenbomen laten al wat vruchten los. Lang warm en droog is het geweest, gortdroog. De Japanse sneeuwklokjesboom, geen rijke bloeier dit jaar, heeft op een enkel wimpeltje groen na alleen nog maar bruin blad. De Atlas ceders bepoederen alles in de omgeving met een vette laag geel. Dauw berijpt spinrag hangt zo in je haar als je niet uitkijkt.
Gelukkig zijn er nog heel veel snippers blauw in de tuin. Een verademing altijd, want ik heb wat met blauw. Blauw geeft diepte. Blauw is voor mij een kleur die uitnodigt en zich niet opdringt, bescheiden. Simpel, recht door zee, transparant en weemoedig. Heel geschikt voor deze stille maandag. En zeker met een licht gesluierde lucht zonder die harde, zonnige contrasten is blauw rijk aan zoveel nuances. Geen enkel blauw is gelijk: de eerste bloemen van Aster dumosus ‘Lady in Blue’, de weefgeraniums zoals Wallichianum, zijn nichtje Rozanne, lobelia’s, de eerste welriekende krokus, de blauwe druifjes van de Liriope, Monnikskap, Loodkruid, Ruit, Hortensia, de peilloze blauwe Haagwinde en meer. Fascinerend, het blauw van Monnikspeper dat zich omringd vindt door het ragfijne varenachtige loof van de Tamarisk. Campanula en het blauw van Clematis x jouiniana 'Mrs Robert Brydon' en het fletse blauw van een onbekende, kruipende clematis tussen de cyclamen in de voortuin. Ik houd erg van dit soort weefplanten.
Dit jaar weinig tot geen wespen, dus kunnen de merels de smaak van de blauwe Glorie van Boskoops voluit proeven. Ook talloze vlinders snoepen van de nectar uit de blauwpaarse vlinderbloemen. Wat een drukte, wat een rijkdom!
Blauw zet aan tot bezinning en is een bron voor talloze gedichten en verhalen. Omdat ik erg van weefplanten houd, geef ik hier nogmaals eentje van H.H. ter Balkt met een zweempje blauw.