Rondbladige wintercyclamen kondigt zich al aan tegen het eind van de herfst, maar bewaart zijn geheim tot in januari.
’s Winters als er nog weinig bloemen in de tuin zijn, dan is elke bloeiende soort meer dan welkom. Met verlangen bekijken we alle details van de eerstelingen die zich boven het maaiveld wagen. Rondbladige wintercyclamen kondigt zich al aan tegen het einde van de herfst met blad dat boven op de aan oppervlakkig groeiende knollen verschijnt. Dan in de winter barst de bloei los, vaak tot het einde van de lente. De soort is zeer variabel. De bladeren zijn met rond of niervormig met of zonder witte tekening. De bloemen variëren van wit tot magenta, vaak met een paarse vlek. De heldere kleuren verwarmen je hart op koude winterdagen. Ze komen oorspronkelijk uit de regio tussen Bulgarije en het noorden van Israël, in de Kaukasus en het noorden van Iran. Ze behoren tot de Sleutelbloemfamilie. Ze zijn in de Lage Landen volkomen winterhard en kunnen zich overvloedig verspreiden. Vooral niks aan doen, dan lukt het het best. Om te beginnen koop je gewoon een exemplaar op de bloemenmarkt. Oppervlakkig planten op een goed gedraineerde plek, liefst onder bladverliezende bomen of struiken. Laten bloeien en zaad laten vormen, mieren komen aangetrokken door de suikergeur van de buitenkant van deze zaden en doen de verspreiding. Met geduld en niks doen krijgt u het resultaat van de foto! En dat werkt verslavend. Wintercyclamen combineert heel goed met winteraconiet en de vroege krokussen. Er zijn verhalen dat herfstcyclamen (C. hederifolium) een snellere groeier is dan wintercyclamen en op die manier een concurrent voor wintercyclamen, maar dat wordt in de praktijk niet altijd bevestigd. Ook hier lijkt niks doen en afwachten het beste. Tuinieren gaat vaak niet over rozen, maar over niksdoen, zo blijkt maar weer eens! Foto: Wintercyclamen op Bollentuin van Kindertuin De Boterbloem in Delft (foto door Louise van Mourik)
